دلم هوایت را دارد دیار ازبکستان
سریع این پست رو می نویسم ... می خوام این حسی که الان دارم در آینده هم با خوندن این پست دوباره زنده بشه .
یک ساعت قبل بند بند و ذره وجودم در حین شنیدن و دیدن موسیقی و رقص فستیوال مُقام کشور ازبکستان ، در آسمان و زمین سیر می کرد ، شنیدن اشعار تورکی ازبکستان و فارسی از شاعرانی چون فصولی و نظامی گنجوی و ... وتماشای پای کوبی با لباس های سنتی و همخوانی دست جمعی ، تماشای حضور مهمان از کل دنیا در کنار هم ، سن بسیار زیبا به شکل ساز ، کنار هم قرار داشتن کودکان در کنار بزرگتر ها و حرکات بسیار منظم و سنجیده و کلا جو عرفانی مقام که نام اعظم خداوند هم ذکر می شد ، آرامش جانانه ای رو به روح می داد و ذهن و روح آدمی را صیقل می داد .
با خودم می اندیشیدم که خیلی خوشحالم شیفته فرهنگ ازبکستان هستم و دلیلش هم برای من بسیار شیرین است که اینجا ذکر میکنم شاید برای شما هم مثل من جذاب به نظر برسد .
زمانی که در مسکو بودیم این شانس بسیار بزرگ رو پیدا کردم که با فرهنگ مردم شرق و قفقاز از نزدیک آشنا بشم . اولین رو اینجا ذکر میکنم . راننده ای داشتیم که که اهل ازبکستان بود ابتدا اصلا تورکی صحبت نمی کرد من گمان میکردم که از چهره ی شرقی اش تاتار است و ترجیح به سخن گفتن به تورکی تاتاری ندارد ، منتهی بعدا بعد از اشتیاق ما در تورکی سخن گفتن و پاره ای از موارد، بسیار واضح صحبت کرد و ما مشکلی در ارتباط با هم نداشتیم و کم کم این راننده خوش قلب که اسمش رستم بود ، دوست خانوادگی ما شد .
در این مدت ما رو با فرهنگ ازبکستان آشنا کرد ، اولین رستوران ازبکستانی که رفتیم درست پشت خیابان کاخ کرملین ، در زیر زمینی که طبقه بالاش یک داروخانه بود. یک رستوران دنج ازبکستانی بود منتهی با غذاهای متفاوت برای مسلمانان 😊 این بزرگترین نعمت خداوند بود، پیدا کردن غذای حلال و گرم و از همه مهمتر پر گوشت 😋 و طبخ شرقی ، سقف رستوران با خوشه های انگور تزئین شده بود . من از قبل ها تاریخ مردمان شرق را خوانده بودم خصوصا اویغور، اینجا جایی بود که این حس رو در من زنده کرد . برایم خیلی هیجان داشت که وقتی به گارسون میگفتم قاتیخ کاملا متوجه میشد در حالی که در تبریز هم رستوران بروی و بگویی قاتیخ می گویند چیست ؟
ازبک ها هم مانند تورکی ما به ماست قاتیخ می گویند .
نوشیدن چای در کاسه های چینی و انداختن قند و حل آن مرا شدید یاد نوشیدن چایی در کودکی ام میکرد .
صحبت کردن ما در مورد زندگی و نحوه ی آداب و رسوم با رستم و تبادل فرهنگ خیلی جالب بود ،خصوصا تعریف او از پسر و همسرش که چشم انتظار او تا دو سال خواهند بود که او پول پس انداز کند و به کشورش برگردد ، درک عاطفی خوبی بین خانواده ما و او ایجاد کرد و ... . در ماشین موسیقی ازبکستانی می گذاشت اینجا بود که من ، مِن بعد موسیقی تورکی ازبکستانی تا همین الان می شنوم و شیفته اش شده ام و به خوبی متوجه تورکی ازبکستانی ها میشوم و تکرار کلمات و جملات به تورکی ازبکستانی برای من خیلی لذت بخش است .
جاهای زیادی با هم رفتیم خیلی وقت ها مجبور بود صبر کنه و همراهی مون نکنه اما شگردهایی بسیار جالبی در پارک کردن ماشین در پارک ممنون داشت که از گفتنش می گذرم ، روزی از روزها وقتی که ما رو به داروخانه برد بعدش هم خودش اومد براش خرید های ما جالب بود خصوصا فشار سنج دستی که اولین بار بود در عمرش میدید و هیجانش آون موقع برای ما عجیب بود .
خلاصه امیدارم که پس از اتمام درسم فرصتی بشه و همراه خانواده به ازبکستان و دیدار دوستان برویم ، امیدوارم مردم کشورم هم روزی برسه که ترجیح بدهند در کنار سایر سفرها یک سری به دیار ازبکستانی ها بزنند و امیدارم همه ما برای سفر کردن مانعی به اسم پول نداشتن رو نداشته باشیم، آمین .